Delirmek İçin Güzel Bir Gün

Gülüyorsun,güneş doğuyor sanki.Gecem gündüze dönüyor.Baktığım her yer aydınlık.Her yerde bir parça sen. Masumiyet kaplıyor her bir yanımı.Daha çok parlıyor gözlerim,sen gülünce. Hazzı görüyorum ilk defa bu kadar güçlü.Sen hiç parmak uçlarında hissettin mi aşkı ? Saçımın teli bile uğulduyor aşk diye. Bilmiyorsun,yaşamıyorsun çünkü ben gibi. Hissedemiyorsun,gökyüzüne bakıp,aynı ayı gördüğümüz için sevinmiyorsun mesela. Eski mesajlarımızı okuyup üzülmüyorsun. Fotoğraflarımızı açıp dakikalarca gözlerimin içine bakmıyorsun. Beraber gittiğimiz yerlere gidip yaptıklarımızı canlandırmıyorsun sen gözünde. Sevmiyorsun sen,yaşamıyorsun.

Şimdi sana her şey güzel gibi gelir. Düşünceler bir gizem altında kaldığı sürece her şey güzel evet. Fakat ne düşündüğünü söylediğin anda orada kopan fırtına sizi birbirinizden uzaklaştırır. Ama şöyle bir sorun vardır ki düşüncelerini söylemediğin zamanda sen ondan uzaklaşırsın fakat o fark etmez. Ne düşündüğünü özgürce söyleyemiyorsan bu iş yolunda gitmez bu böyledir her şeyin kanunu budur değiştiremezsin. İçinde kalır düşüncelerin büyür, büyür ve bir süre sonra hepsi gider fakat sende ondan gitmiş olursun...

Hastanenin kapısındaydım.Güneşin ilk ışıkları vuruyordu yüzüme.Küçük adımlarla içeri girdim.Kalabalıktı.Telaşlı gözler bakıyordu yüzüme.Hiç tanımadığım insanların yüzünde korkuyu görüyordum.İnsanların acısını hissediyordum sanki. Yavaş yavai merdivenleri çıktım.Koridorun sonundaki sandalyede babamı gördüm.Uyuya kalmış. Uyandırmadım,belliydi akşamdan uykusuz.Gözleri mosmordu ve o korkuyu gördüm babamın yüzünde.Niyeyse canımın yanması umrumda değildi.İlgilenmez tavırlarım varmış gibi davranıyordum. Babam seslendi o sıra. -''Aneni görmek ister misin?'' Hayır demek geliyordu içimden.Nasıl dayanırdım onu öyle görmeye.O acı çekerken nasıl bakardım ben öylece. (312 numaralı odasının kapısı aralanır ve tek başına içeri girer) Ruhsuz bir beden gibi yatıyordu annem. Sadece iki üç makine sayesinde o odada durabiliyor ve biz hiç bir şey yapamıyorduk. Beni duymadığını düşünerek ; -''Seni hiç affetmiycem.Beni böyle bıraktın,sen çok kötü birisin,nefretimsin.'

Bazen düşünüyorum da iyi ki mesafeler varmış. İyi ki kilometrelerce uzağımdasın. Ve iyi ki bilmiyorum kokunu. Eğer bir kere bile sarılmış olsaydım sana,bir daha bırakamazdım. Gözlerini görsem gitmene izin vermezdim asla. Kaybetmezdim seni. Bırakmazdım ellerini. Bu yüzden iyi ki bilmiyorum kokunu.  Düşünsene şimdi,herşeyinle benimsin. Canım acıdığında sana koşuyorum.Saatlerce sarılıyorum. Omzunda ağlıyorum. Kokunu içime çekiyorum hiç bıkmaksızın.Ellerini tutuyorum. Seni seviyorum diyorum,saatlerce sarılıyorum saatlerce... Sonra gidiyorsun.Bırakıp öylece beni gidiyorsun.Artık benim olmadığımı söylüyor ve gidiyorsun. Adalet mi şimdi bu ? Nasıl bırakırım ellerini ? Kokunu duymadan nasıl nefes alırım ? Nasıl dururum sana sarılmadan ? Hıı söylesene konuşsana ? Duramam işte. Bırakamam ellerini bir an bile. Kokunu her saniye içime çekmeden dayanamam sol yanım. Saatlerce sana sarılmam gerekir.Anla işte sensizlik olur şey değil. Aynı şehirde değiliz iyi ki. İyi ki var mesafeler,duramam y

Bazen, hatta çoğu zaman kendimizi yalnız hissediyoruz. Birinin gelip bizi bu yalnızlık batağının içinden çekip çıkarmasını bekliyoruz. Ama kimse gelmiyor, kimse bizi umursamıyor. Sevildiğimizi hissetmek istiyoruz, bir kimse için önemli olmak istiyoruz. Ama olamıyoruz. Çünkü artık insanlar önyargılı, bencil ve umursamaz.

Bugün hava yine sıcak senin içimi ısıttığın kadar çok sıcak. Güneş yine senin gibi gülümsüyor sabah aynı masumluğuyla çıkıyor karşıma. Akşam aynı senin uykuya dalışın daha masum batıyor hani diyorlar ya her güzel şey bitermiş diye her güzel şey gibi seninle geçirdiğm bir gün daha bitiyor. Aynı sadelikle kalbimi ısıtıyorsun gözlerin, sanki hafif bir rüzgarla ellerimi oksuyor senin saçını okşar gibi. Saçlarının arasında kayboluyorm kivircigima bakarak uykuya dalmama sebep oluyor.

Sen farklısın sanmıştım. Herkes gibi değilsin,olmazsın sanmıştım. Gitmezsin bırakmazsın beni sanmıştım. Seversin,çok seversin sanmıştım. Çok şey sanmıştım seni,çook. ''Gidersem ne olur?'' Sen böyle demezsin diye düşünmüştüm hep. Ama sen daha başlamadan bitirdin bizi. Yarım bıraktın içimdekileri. Geldin,aşık ettin ve şimdi valizine kalbimide koymuş gidiyorsun. Oysa tek sözünle silip atardım herkesi. Elimi tutsaydın hiç bırakmazdım... Şimdi tek yaptığım gitme uzaklara diye dua etmek.

Sonra sen geldin kendimi düzene sokacağıma söz verdim, hayatımın geri kalan yolunda senle beraber yürümeye söz verdim, sol tarafımı senle dolduracağıma söz verdim, hayaller de senle yaşamaya söz verdim. Bu kadın beni düzene sokacak dedim ve buna inandım. Sende gidersen beni düzeltecek kimse kalmaz güzelim. Tut elimden çıkar beni bu yollardan, aydınlığı özledim. Şimdi sen bana söz ver, bırakma elimi...

Aşık oluyorum sanırım. Artık isyan edip aşk acısı çeken,eskiyi özleyen,pişman,mutsuz,sürekli ağlayan biri olmiycam.Belki bu da yanlış seçimdir. Ama dokunabiliyorum. Kalbimde hissetmekten fazlasını yapabiliyorum.  Her sabah günaydın diyip gülümseyen süratını görüyorum. Onu izleyebiliyorum saatlerce. Beraber gülüp eğlenebiliyoruz. Yan yana yürüyoruz tüm insanlara inat.Gözlerinin içine bakıyorum saniyelerce. Aynı çikolatayı bölüşüyoruz. Aynı şişeden sırayla su içiyoruz. Kulaklığının tekini bana veriyor,beraber müzik dinliyoruz. Matematik çözüyoruz.Bilemeyince saçımla oynayıp şapşal diyor bana.O başka yere bakarken adını yazıyorum defterine. Sonra farkedip benim adımı yazıyor altına. Biz sevgili değiliz,ama ben aşığım. Biz sevgili değiliz ama aynı hayatı yaşıyoruz. Tek bedende bir oluyoruz.

Beynim cehennem gibi günahkarların direniş çığlıklarını duyuyorum. Yapılan hataların tekrarını, yanlışları düzeltmek için hiçbir şey yapılmadığını, gaflete yenik düşenlerin, ölümün gelmeyeceğini zanneden insanların haykırışlarını duyuyorum. Eski arşivi karıştırırken buldum size saçma gelebilir ama ilginç geldi bana paylaşayım dedim, artık hangi kafayla yazdıysam bilmiyorum

Olmaktan korktuğum yerdeyim,sendeyim. Girdiğim tüm yollar sana çıkıyor.Vazgeçişlerimde bile sen varsın. Gözümü kapıyorum sen açıyorum sen. Sağımda sen solumda sen.Önümde sen arkamda yine sen. Kahvaltıda sen öğle yemeğinde yokluğunla sen. Akşam yemeğimde yine sen. Tek başıma oturmuyorum masaya hiç. Sağımdasın,en çokta solumdasın. Sana yakışan yerde...

Hiç mi gelmiyorum aklına ? Azıcıkta mı ? Onca şey yaşadık. Biri bile mi geçmiyor aklının ucundan.Yıllarca peşinden nasıl sürüklendiğim,senin için nelerden vazgeçtiğim,nelere hayır dediğim,kaç gece uykusuz kaldığım,kaç gün ağladığım... Düşünmüyor musun bunları ? Hepsini geçtim. Hiç sevmedin mi ? Birazda olsa bir şeyler hissetmedin mi ? Bana bakınca kalbin yerinden çıkacakmış gibi atmadı mı ? Beni merak edip endişelenmedin mi ? Hasta olurum diye korkmadın mı ? Üşürüm diye,ağlarım diye,düşerim diye sonra kalkamam diye... Aşk ? Sen bende yaşadın mı onu ? Bana mı değdi kalbin ?  Bunca soru işareti var kafamda. Hiç birine cevap bulamıyorum. Tek bildiğim,hala deli gibi seni istediğim. Sen ; Hep aklımdaydın.Hemde çok. Bütün yaşadıklarımızı hep yanımda taşıdım.Benim için hiç bir şey yapmayışına sadece gülümsedim.Çok sevdim. Çok şey hissettim. Sana bakınca kalbim yerinden çıkacakmış gibi attı. Senin için her saniye endişelendim. Hasta olursun canın yanar diye korktum. Üşüme istedim,ağlama

Geçen sene bugün ayrıldık biz. Hani kopma noktası olur ya öyle bir şeydi bizimkisi. Daha öncede defalarca ayrılmıştık. Ama bu kadar ciddi,bu kadar sert değildi. Bir daha asla biz olamayız demiştim. Günlerce ağlamıştım okula gitmek istememişti canım. Yeni insanlar tanımaktan korkmuştum. Sonra hiç bir şey olmamış gibi gelmiştin yine geri. Ama hiç bir şey eskisi gibi olmamıştı,sende biliyorsun. Bugün tam bir yıl oldu. Yine okula gitmeye korktum. Yerine birini koyarım,başkasını severim diye korktum. Kimseye bakmazken,bugün gözlerimi alamadığım gözler oldu sevgilim,eski sevgilim... İlk defa senin gözlerinden başka gözlere karşı boş boş bakmadım. Hissettim ben,başkasının gözlerine bakarken hızlı atan kalp atışlarımı hissettim. 

Selam birtanem,  Ben, sen’im. Seni hayallerime katarak geçirdiğim bir günün daha sonuna geldik. Seni düşünerek izlediğim filmler, dinlediğim şarkılarda bitti.. kaldık başbaşa.. Ben senin geleceğin olmak istiyorum. Benden baskasını hayatına almamanı, gözünün benden baskasını görmemesini.. Her anında içine çektiğin nefes gibi olmak istiyorum. Ben seni nasıl seviyorsam sende beni öyle sev istiyorum.  Birbirimizi görmeden, hissedemeden sevginin yaşanabileceğini birilerine anlatmak yerine onlara gülüp anılarımızı anımsamak istiyorum. Sana alacağım beyaz pamuk şekeri sana elimle yedireceğim an için sabırsızlanmak istiyorum.. Bana bisiklet sürmeyi öğreteceğin o zaman korkudan sana sarıldığımda sana olan güvenimi hissetmeni, sonra yorgunluğun üzerine su savaşı yapıp çimenlerin üzerine yayılmak istiyorum. Bana yemek yapacağında ki mutluluğumu tahmin etmeni istiyorum. sen veya ben değil hep biz kalalım, beni hiç bir zaman unutma istiyorum.

Dün gece sen gittin ve ilk defa çırılçıplak kaldım sevgilim. Bütün vücudumda parmak izlerin. Tenime sinmiş kokun.Tüylerim ürperiyor. Üşüyorum. Keşke gitmeseydin.Çünkü kıyamazdın sen bana,öyle sanıyordum ben.  Uyudum,mutluydum. Göğsündeydi başım. Ve sonra...  Sonra uyandım,yoktun. Gitmiştin. Sen kokuyordu yatak,giysilerim,tenim... Benden kalkıp ona gitmiştin. Geçmiş zaman ekleri yer etti o an avuçlarıma. Ama her ne olursa olsun iki saat önce göğsümde yatırdığım birinden iki saat sonra nefret edemem.  Keşke tek bir şansım olsaydı ''gitme'' demeye. Kokunu haketmiyor o. Kokun... Paylaşamadığım tek şey.Belki de ellerini dakikalarca tuttuktan sonra,avuçları terledi diye elini bırakır o. Ben bırakmam sevgilim. Şimdi kim sarılacak bana uyurken ? Kimin tenini hissedicem tenimde ? Sen kokuyor diye yıkamadığım giysilerimden giderse kokun,o zaman naparım ?         -Ölmeden yerin altına konuldum.

Farklı dünyaların insanlarıyız biz nalan... Yalan lan bunlar farklı dünyaların insanı değiliz aynı gökyüzünün sevilen insanlarıyız, birbirini seven insanlarıyız. Ama şöylede bir durum var farklıyız biz anlıyor musun ? Ben varsam sen yoksun, sen bekleyensen ben gidenim. Çocuksu hayallere sığdırılmış bir aşkımız var gerçeklikten uzak bir cennette. Yeni doğmuş bir çocuk kadar masumduk biz, bir o kadar saf, kötülükten arınmış. Anlatamıyorum ama farklıyız bunu zaman öğretecek sana.

Sonum olacaktın,söz vermiştin. Evet gerçekten sonum oldun. Öldüm senden sonra,son oldum sonsuz oldum. Hep sustum,içime attım. Günlerce ağladım. Konuşmadım bir kelime kimseyle. Bir yudum su içmedim. Bir lokma yemek yemedim. Aynı yerde günlerce oturdum. Aynı noktaya baktım günlerce. Boşluğa baktığımı sandılar,oysa ben seni gördüm orda.Seni hissettim kimseye dokunmadım. Seni yaşadım yalnızlığımla.Kendi dünyamı kurdum.Günlerce alışamadığım, belki alışmak istemediğim yokluğunla seviştim. Suy içmedim,unuttum. Yemek yemedim,unuttum. Dışarı çıkmadım günlerce onu da unuttum. Hiç aramadım. Peki ya sen ? Sen gittin,neden hala alışamadım ?

Sabrım kalmadı artık. Günlerdir bekliyorum. Kalbim perişan. Hayatım darmadağan oldu. Özlemin bitirdi beni. Bu kaçıncı yalnızlığım ? Şimdi yanımda olsaydın,elimi tutsaydın... Paramparçayım. Hep birşeyler eksik sen yokken. Bir tarafım boş hep. Her yaptığım şeyde seni arıyorum. Kimse dolduramıyor yerini. Gözlerin hiç gitmiyor aklımdan. Nefessiz kalıyorum anılarımızı hatırladıkça. Bencillik yaptığın geliyor aklıma göz yaşlarına boğuluyorum. Onları öldüremediğin için beni öldürdüğünü,benden vazgeçtiğini hatıırlıyorum. Kimse bunları yazarken klavyeye dökülen göz yaşlarımı görmüyor. Ellerimin nasıl titrediğini görmüyorlar. Göğüs kafesimin nasıl yerinden çıkacakmış gibi olduğunu bilmiyorlar. Fotoğrafına sarıldığımı, ona sarılıp saatlerce sesimle ağladımıda kimse bilmiyor. Sen... Sen,hiç bir şey bilmiyorsun. Çekip gittiğin günden beri mutlusun. Neler yaşadığım aklına bile gelmiyordur. Ki ben geliyor muyum acaba ?

Aylardır,günlerdir,saatlerdir,dakikalardır görmüyorum yüzünü. Gözlerini unuttum. Ses tonun çınlamıyor artık kulaklarımda. Sadece söylediğin bir kaç son sözlerin var aklımda. Hissedemiyorum artık seni. Kalbimle beynim arasında çok büyük bir boşluğa düştüm.Havanın olmadığı bir yerde yaşamla savaş vermeye başladım. Sonra nefes almayı öğrendim. Ayağa kalmaya çalıştım.Düşe kalka öğrendim tekrar yürümeyi. Her yolu denedim. Uyandım,atıcam kafamdan dedim. Sonra oturdum tüm gün aramanı bekledim. Aramadın... Bir ton küfür edip lanet ettim sana. Gece başımı yastığa koyunca yine sen diye dua ettim Allah'a. Ağladım,yıkıldım,paramparça oldum. Her gece öldüm sonra sabah yeniden dirildim. Yeni başlangıçlar yaptım,bazı şeyleri başlamadan bitirdim. Bazı insanları yok saydım. Herşeyden nefret ettim. Zorla kustum içimdekileri. Varlığından nefret ettim. Düşünebiliyor musun ? Ben senden nefret ettim.

Evet artık değiştim. Tanıdığınız Veli değilim ben çok değiştim bu yaz bütün beynim değişti. Eskiden sevmediğim şeyleri artık seviyorum. Nefret ettiğim şeylere başlıyorum giderek. Engelde olamıyorum kendime engel olacak biride yok zaten. Niye ben böyle değiştim ne oldu bana ? Beynime sokayım farklı yerlere ilgimi çekmeye çalışıyorum gene olmuyor. Engel olun bana, duyun sesimi artık ! Belkide umursanmadığımdan bu duruma düştüm. S....tiğimin çorlusuna nereden geldim ben. Kaçacak yerimde yok bu olaylardan. Ne yaşadığımı bilmiyorsunuz, her gece kafamdan geçen düşünceleri bilmiyorsunuz. Gece yarısından sonra niye saçmaladığımı bilmiyorsunuz. Ve artık vakit geç olmadan hava kararmadan bu bok çukurundan kurtulmanın bir yolunu bulmalıyım.

Bana bir şey söyle, içimdeki acıları dindirecek, aklımdaki karmaşaları çözecek. Bana bir şey söyle ne olur, artık kendime diyecek lafım kalmadı. Kendimi avutacak gücüm kalmadı bana güç ver ne olur. Yanımda ol lan şuan o kadar çok sana ihtiyacım var ki gözlerimdeki yaşı silecek bir şefkate ihtiyacım var. Bıktım ben böyle olmaktan aklımı hep farklı yönlere çekmeye çalışıyorum. Sırf seni hatırlamamak için bütün günlerimi dolu geçirmeye çalışıyorum. Boş zamanlarımı doldurmanı istemiyorum, aklıma her geldiğinde gözlerim doluyor ama git de diyorum sana. Bütün bunları isteyen bendim karşı çıkmayan da sen...

Yerine başka birşey koymaya çalışıyorum.Nefreti değil bu sefer. Başka birini... Ellerimi tutuyor. Ama o ellerimi tutarken gözlerine bakamıyorum.Çünkü gözlerinde seni arayacağımı biliyorum. Kaçırıyorum gözlerimi başka tarafa. Elini bırakmaya bahane ararcasına,çimlere uzanıyorum.Elleriyle saçlarımı düzeltmeye kalkıyor,senden sonra ilk defa bir adam saçlarıma dokunuyor.Olur iş mi bu ? Yanımdakiler ve aklımdakiler... Gerçekten hayatın bu ikilemden oluştuğuna kanı getiriyorum. Kalbimde aklımda sen,yanımda o.. Saatlerimi geçiriyorum. Ve eve gitme saatim geldiğinde seviniyorum. Görüşürüz diyip ayrılmayı planlarken beynim,kendine çekip sarıldın ya hani, tuttunya belimden o an anladım  herşeyin bittiğini. Başım omzundayken bulamadığım o huzur neredeydi ? Ve anladım ki,insan iki ayrı yerde olamaz. Ya aklındakinin yanında olacaksın,ya da yanındaki olacak aklında.

Seni hep uzaktan izliyorum, çocuksu gülüşlerin var içten geliyor hepsi. Sana yaklaşamıyorum uzaktan seviyorum seni. Gözlerine bakmaya cesaretim yok. Yan masada arkadaşlarınla eğleniyorsun, gülüyorsun, mutlusun. Ben bir köşede senin mutluluğunla gülümsüyorum. Ama bu gülümseyişler iyiye işaret değil, onlar benim hüzünlerim aslında. Sadece ağlamayı bilmediğimden gülüyorum ben. Ağlamayı bilmiyorum çünkü benim için gözyaşları değerlidir. Özellikle senin gözyaşların, işte onlar yere damlarsa benim canımdan can gider. Ama yinede bir şey diyemem sana, ağlama ben varım diyemem. Ben çünkü senin gözünde yokum...

Umut, şimdiler de küçük bir çocuğa vaat ettiğin bir oyuncak olmuş. Artık insanlar başkalarının umutlarıyla oynuyor bir hiç gibi. Bazıları var sanki hiç aşık olmamış gibiler, etrafındakileri sadece üzüyor. O üzdüğü kişilerde umutlarıyla ayakta duruyor, elinden tutan sadece umutları var. Güvendiği kişilerden onlarca söz verildi ona tutulmayan onlarca söz... Öncelerde hayallerim vardı, gerçekleşecek hayaller bunlar. Sonra biri geldi aldı hayallerimi sonra elimde bir umut kaldı bende ona tutundum. Bir gün bütün hayallerimizle geri gelir belki diye.

Gurur... Duyduğum en güzel kelimelerden biri. Ama hayatımızda bir erkek isminden farkı kalmadı diyorlar. İnsanların gururunun beş para etmediğindende söz ediyorlar tabii. Pek inanmıyorum onlara. Eğer söyledikleri gibiyse niye hala gelmiyorsun ? Gurur yoksa çık gel sarıl boynuma.. Gururuna yenik düşmeyi nasıl bu kadar iyi beceriyorsun diye düşünüyorum bazen. Senin için bunca çaba gösterdiğimi görürken,gururu çekip çıkartamıyorsun aramızdan.Neden sevmiyorsun,niye acıtıyorsun canımı,nasıl bu kadar kötü olabiliyorsun diye yakınmiycam bu sefer. Sadece tek şey istiyorum senden. Gururu bırak ve gel. Sadece bir defa dinle beni. Bir kere yap dediğimi. Beni haklı çıkartmamak için olsa bile gel,son kez.

Git gide kördüğüm oluyor hislerim. Çözemiyorum.Neyi sevip neyden nefret ettiğime karar veremiyorum. Gözlerim görmüyor bazen. Yanlışı seçiyorum bile bile. Niye yaptığımı soruyorum kendime. Ama hiç bir açıklaması yok. Duyduğum şeyleri duymadım diyorum.Bilmemezlikten geliyorum. Görmemezlikten geliyorum. Umrumda bile olmuyor. Üstünü örtüyorum herşeyin. Sonra aynaya bakıyorum. Bu ben değilim. Gözlerimin içine bakamıyorum. Çünkü onları görmezden gelemeyeceğimi biliyorum.Yüzüm solgun,gözlerimin altı mosmor. Bu da pek umrumda olmuyor açıkçası. Yalan söylemeye devam ediyorum kendime ; ''iyiyim,özlemedim,unuttum,sevmiyorum,istemiyorum...'' Çözemediklerimi atıyorum bir kenara. Sonra yenileri geliyor. Onlarıda çözemiyorum atıyorum kenara. Sonra yine yine yine yine... Sonra bakıyorum aralarında kaybolmuşum.Yok oluyorum. -Hiç kimse senin kadar umuduma yol değil.

Ne düşüneceğini seçemezsin.Ne hissedeceğini seçemezsin.Düşünmiycem onu artık dediğinde yapabildin mi ? Geldi mi aklına başka biri,başka bir şey ? Değiştirebildin mi duygularını? Hislerin peki. Onları değiştirebildin mi ? Sevgini ortaadan kaldırabildin mi ? Ya da sevginin yerine başka bir şey koyabildin mi ? Nefreti mesela... ''Nefret ediyorum ondan'' dedin. Edebildin mi peki ? Yine akşam başını yastığa koyduğunda ya da sabah uyandığında ilk aklına o geldi dimi ? Gözlerini kapadığında iyi hissetmedin ? Görmezden geldiklerin,üstünü örttüklerin ağır geldi omuzlarına taşıyamadın. Sen ne kadar kitlediysen onları odaya onlar o kadar vurdu kapıya. Kulaklarını takıdan,daha da yükseldi çığlıkları. Engel olamadın,durduramadın değil mi ? Bende engel olamadım,yapamadım. Eger yapmış olsaydım her şey bambaşka olurdu şimdi.

Ah aşk, bütün aptallıklar aşk sonucu vardır. Aşk öyle uzun süreli bir şey değildir nefes alırsın ve nefesini verirken bir bakmışsın aşık olmuşsun işte bu kadar basit. Kalbin sıkışıyorsa ve engel olamıyorsan bunun adı aşktır. Aşk bir o kadar eğlenceli ve bir o kadar saçmadır. Saçmadır evet çünkü seni saçmalatır. Ve siz eğer onunla konuşurken hep saçmalamak istiyorsanız aşık olmuşsunuzdur ve emin olun dünyadaki en aptal suratlı sizsinizdir. Salak gibi gülüyorsunuzdur içinizde bir mutluluk bir sevinç vardır. Küçük çocuk gibisindir o an. Sanki çok istediğin bir şey olmuş gibidir yerinde durmak zor gelir bir o yana bir bu yana koşturursun rahatlamak için. Eğer aşıksan o gece uyuyamazsın evlat o yüzden şimdiden kendine uğraşacak bir şeyler bul. "Uzun zamandır kalbim bu kadar hızlı atmıyordu uzun zamandır ilk defa bu kadar neşeliydim. Kafamın nerede olduğunu bilmiyordum ama artık biliyorum kafam sadece onda kalbimle beraber. Ve ben artık Duygusuz Adam değilim, Mutlu Adamım..."