Delirmek İçin Güzel Bir Gün

Gözlerin mesela bakınca kendimi görebildiğim ve kendim olabildiğim tek yer. Ellerin mesela benim gizli cennettim, her karışına dokunduğumda o serinliği hissediyorum. Saçların, ah saçların beni benden alan en güzel diyarım, saçların o kadar uzundu ki bütün ruhumu saçlarına sarabilirim. Öyle sıkı sarmak istiyorum ki hiç bitmesin, kopmasın, sonsuz olsun. O kadar güzel hislerim var ki sana karşı bunları duysan çıldırabilirsin. Ben her gece hayallerimize dalıyorum o kadar derinden etkiliyor ki beni hissedebiliyorum uyurken bile hissedebiliyorum seni hissediyorum. Beş dakika ötemde olsan bile hissediyorum beş yüz kilometre ötemde olsan bile gene hissedeceğim seni. Sen bana öyle güzel güldün ki her gülüşünü zihnimde kazıdım. Öyle sıradan değil o gülüşler hiçbiri sıradan olamaz çünkü sen bana gülüyorsun bana bakıyorsun kara gözlerin bana bakıyor. Kara gözlümsün sen benim. O karanlıkta beni saklıyorsun bizi saklıyorsun orada o kadar çok sakladığın şey var ki hepsini bilmek istiyorum ben senin

   Evet tek insan, bu benim tercihimdi sanırım. Etrafım kalabalık olmasına rağmen yalnızlığı ben seçtim. Yalnızlık insanın kendini daha iyi hissetmesine neden oluyor. Yalnızsan ey dost ağladığını kimse görmez. Yalnızsan eğer sinirlendiğini kimse hissetmez. Hislerini nirvana da yaşarsın gören olmaz. Görmemeleri daha iyidir. İnsanlar eleştirir, bırakın eleştirmeyi de gülmeye çalışın. Gülün lan saçma olaylara klişe laflara gülün lan bir kere de eleştirmeyin.      Sigaramı yalnız yaktığım zaman hissediyorum dumanında kaybolduğumu. O zaman hissedersin yandığının sesini. O ateşin sesi seni anlatır işte, her içine çekişinde. Öyle bir dertli çekersin ki, üflerken acıların azalır sanki. Sigaranın tek yararı budur psikolojik olarak rahatlarsın, yalnızsan. Eğer yalnızsan, kendin gibi olursun.      Etrafta onca insan görüyorum, hepsi bir telaş içinde. Kimisi bir şeylerin peşinden koşuyor kimisi birilerini bekliyor. Kimi bekliyorsun? En iyi dostunu mu yoksa hayatımın anlamı dediğin kişiyi mi? H

Hepimiz geçici birer yolcu değil miyiz bu hayatta? Geçici bir tren, nereye gidiyor lan bu tren sonu neresi ölüm mü yoksa kendini kaybettiğin an mı? Kim kullanıyor bu siktiğimin trenini? Madem her şeyin bir düzeni var neden bu düzensizlik, aklımda o kadar çok soru var ki cevaplarını hiçbir zaman aramaya yeltenmedim. Ben sadece şu an elimden tutanları ve sırtımdaki yükleri düşündüm. Ağır geliyor artık yüklerim, ne zaman hafifleyecek biraz alkolle mi yoksa satırlara dökmekle mi? Lan bu satırları yazmak bile o kadar zor geliyor ki siktir edip gidicem sonunda. Gelen giden umrumda değil lan tek istediğim kavuşmak anneme kavuşmak. Saniyeler içinde o kadar çok düşünce geçiyor ki kafamda ortalık karman çorman oluyor. Çorman ne demek lan kim uydurmuş bunu atalarımız MI? Atalarımız kim hanginiz araştırdı bunu atasözü diye bir şey var hangi ata demiş onu araştırdınız mı bi kereliğine? Yazdıklarımı sadece yazıp geçiyorum ne diyor bu salak çocuk sesleri geliyor kulağıma. Ki daha siz bu satırlar

Ne oluyor etrafımda neler dönüyor? Hiçbir şey göremiyorum. Gözlerim acıyor açamıyorum bir sigara daha uzatır mısın? Ellerim neden acıyor, tutunamıyorum bir yere. Bu rüzgar nereden geliyor, düşüyor muyum? Vücudum neden soğuk, artık kanım akmıyor mu? Karanlık bir serüvenin yardımcı karakteri oldum sanki, hayatımı yaşamıyorum bi köşede küllüğümle beraber izliyorum sadece. Ne kadar acınası haldeyim. Kendime şöyle bir bakıyorumda derim morlaşmış biraz gözaltlarım çökmüş sırtım kamburlaşmış. Aa kemiklerimi sayabiliyorum 1,2,3,4.. Güzel ve Çirkin filmindeki yedi cüceden biri olmuşum "alakasız". Tırnaklarımı yemeye başlamışım, sanırım bi boşlukta hissediyorum kendimi yoksa hiç huyum değildir. Artık karanlıkta gözlük takmaya başlamışım sanırım çaresizliğimi görmelerini istemiyorum. Sigarayı biraz abartmışım acı çekmekten hoşlanıyorum sanırım. Uyumayı bırakmışım galiba zaman kaybetmek istemiyorum, ama ne için? Kaybettiklerimi kazanmak için mi yoksa masada biraz daha kaybetmek için mi?