Harcanan Biz Miyiz Zaman Mı?

Ne oluyor etrafımda neler dönüyor? Hiçbir şey göremiyorum. Gözlerim acıyor açamıyorum bir sigara daha uzatır mısın? Ellerim neden acıyor, tutunamıyorum bir yere. Bu rüzgar nereden geliyor, düşüyor muyum? Vücudum neden soğuk, artık kanım akmıyor mu? Karanlık bir serüvenin yardımcı karakteri oldum sanki, hayatımı yaşamıyorum bi köşede küllüğümle beraber izliyorum sadece. Ne kadar acınası haldeyim. Kendime şöyle bir bakıyorumda derim morlaşmış biraz gözaltlarım çökmüş sırtım kamburlaşmış. Aa kemiklerimi sayabiliyorum 1,2,3,4.. Güzel ve Çirkin filmindeki yedi cüceden biri olmuşum "alakasız". Tırnaklarımı yemeye başlamışım, sanırım bi boşlukta hissediyorum kendimi yoksa hiç huyum değildir. Artık karanlıkta gözlük takmaya başlamışım sanırım çaresizliğimi görmelerini istemiyorum. Sigarayı biraz abartmışım acı çekmekten hoşlanıyorum sanırım. Uyumayı bırakmışım galiba zaman kaybetmek istemiyorum, ama ne için? Kaybettiklerimi kazanmak için mi yoksa masada biraz daha kaybetmek için mi? Daha ne kaybedebilirim acaba az bişi solmuş deri, çökmüş gözler, yolunmuş saçlar, yürümekten aciz bacaklar, acı çekmekten hoşlanan bir mide ve artık kan pompalamayı bırakan kırık bir kalp. Kim ister ki bunları, eğer isterseniz sizin olsun bana sadece biraz daha sigara verin. Artık acı çekerken hissetmiyorum. Hatta hissetmediğimi bile hissetmiyorum bir şeyler dönüyor etrafımda ama en güzelide kafam. Dert dinlemekten yorulmuş bir kafa ve dert anlatmaktan bıkmış bir çene. Makinist filmindeki elemana dönüşümün hikayesi sanırım bu. O adam bile bazı şeyleri hissedebiliyordu en azından düşünme kabiliyetini yitirmemiş. Eskiler artık çok eskidi yenilerini almaya gücüm yetmiyor. Ufak tefek paslanmış bir kalbimiz var onuda bir hiç uğruna harcıyoruz, limiti ne kadar acaba? Bir ömür yeter mi yoksa ömür yetmeden tükenir mi?.