Kalbimse yanı başında.
Bugün sensizliğimin 2. günü. Bugün son gidişinin 2. günü.Bugün ölümümün 2. günü.Bugün hayattaki tüm varlığımı kaybedişimin 2.günü. Bugün vazgeçişimin 2 günü !
Ben gittim bu sefer. Seni bırakıp arkama bakmadan,yalın ayak dikenlere taşlara basa basa ben gittim senden.Ben bizden vazgeçtim,senden vazgeçtim artık. Sıyrıldım korkularımdan.Senden vazgeçebileceğimi kanıtladım. 2 gündür sensizim bak ! Sen olmadan da ayakta durabiliyorum bak,gör beni. İhtiyacım yok sana. Nefes almak için sesini duymaya ihtiyacım yok artık.Ben sensizde mutluyum hem.
Masum bir gülücükle hatırlamak isterdim seni.İlk aşkım,beni güldüren adam diyerek hatırlamak isterdim.Ama sen buna izin vermedin.Defalarca gittin sonra geldin.Ben hep kabul ettim gidiş gelişlerini. Bu sefer oyunun kurallarını bozdum! Bu sefer ben gittim. İlk defa çiğnedim geçtim seni. Pişman mıyım ?
İnan bilmiyorum,pişman mıyım bilmiyorum. Sadece saatlerimi ayırıp satırlara döküyorum seni.
Yazıyorum,sonra buruşturup atıyorum.Bazen tanımlamaya kelime bulamıyorum seni.Bazen ağır geliyor yazdıklarım.Kıyamıyor siliyorum,toz konduramıyorum sana.
Sonra çıkıyorum evden,kapında buluyorum kendimi.
Yıllardır el ele girdiğimiz bu apartman kapısı,hiç görmediğim bilmediğim bir yermiş gibi duruyor karşımda.İçeri giremiyorum.Ayaklarım geri gidiyor,kalbimse çoktan çıkmış merdivenleri yanı başında seni izliyor.
Sonra diyorum ; ''Ne işin var burda? Sen bitirdin,artık o yok,olmayacakta.'' Koşmaya başlıyorum.Sonsuzluğa doğru,kimsenin beni bulamayacağı yere doğru. Koşuyorum koşuyorum,nefesim tıkanana kadar koşuyorum. Kalbim göğüs kafesime sığmıyor,çıkacak sanki.
Masum bir gülücükle hatırlamak istiyorum seni! Tüm varlığını unuttur,masum bir gülücük olarak yeniden gir hayatıma.
Ben gittim bu sefer. Seni bırakıp arkama bakmadan,yalın ayak dikenlere taşlara basa basa ben gittim senden.Ben bizden vazgeçtim,senden vazgeçtim artık. Sıyrıldım korkularımdan.Senden vazgeçebileceğimi kanıtladım. 2 gündür sensizim bak ! Sen olmadan da ayakta durabiliyorum bak,gör beni. İhtiyacım yok sana. Nefes almak için sesini duymaya ihtiyacım yok artık.Ben sensizde mutluyum hem.
Masum bir gülücükle hatırlamak isterdim seni.İlk aşkım,beni güldüren adam diyerek hatırlamak isterdim.Ama sen buna izin vermedin.Defalarca gittin sonra geldin.Ben hep kabul ettim gidiş gelişlerini. Bu sefer oyunun kurallarını bozdum! Bu sefer ben gittim. İlk defa çiğnedim geçtim seni. Pişman mıyım ?
İnan bilmiyorum,pişman mıyım bilmiyorum. Sadece saatlerimi ayırıp satırlara döküyorum seni.
Yazıyorum,sonra buruşturup atıyorum.Bazen tanımlamaya kelime bulamıyorum seni.Bazen ağır geliyor yazdıklarım.Kıyamıyor siliyorum,toz konduramıyorum sana.
Sonra çıkıyorum evden,kapında buluyorum kendimi.
Yıllardır el ele girdiğimiz bu apartman kapısı,hiç görmediğim bilmediğim bir yermiş gibi duruyor karşımda.İçeri giremiyorum.Ayaklarım geri gidiyor,kalbimse çoktan çıkmış merdivenleri yanı başında seni izliyor.
Sonra diyorum ; ''Ne işin var burda? Sen bitirdin,artık o yok,olmayacakta.'' Koşmaya başlıyorum.Sonsuzluğa doğru,kimsenin beni bulamayacağı yere doğru. Koşuyorum koşuyorum,nefesim tıkanana kadar koşuyorum. Kalbim göğüs kafesime sığmıyor,çıkacak sanki.
Masum bir gülücükle hatırlamak istiyorum seni! Tüm varlığını unuttur,masum bir gülücük olarak yeniden gir hayatıma.
Yorumlar
Yorum Gönder
Teşekkürler.