Olmadı cehenneme

Şimdi birini düşünün demiycem size. Çünkü sizin düşünemeyeceğiniz kadar farklı biri o. Bedeni kilometrelerce uzakta olup,kalan tüm varlığıyla yanımda olan bir adam. Yüzümdeki aptal gülümsemenin sebebi olandır o çoğu zaman. Sesini duyduğumda bile mutlu hissettiğim,onunla konuşurken aklımdan geçeni söyleyebildiğim birisi. ''Çişim var benim'' dediğimde ''git işe'' diyen , hastayken süratsız halimi çekebilecek kadar dayanıklı birisi.Onun nasıl birisi olduğunu bende ne kadar çözememiş olsamda küçücük beynimde kocaman karmaşalar oluşturuyor varlığı.
Herkese saatlerce trip atarken,ona kıyamayıp 2 dakika bile trip atamam mesela.Sonuna kadar güvenirim,yapmam dediğini yapmaz bilirim,hissederim.Yalan konuşmaz,anlarım.
Beni üzen insanları saatlerce ona anlatırım bıkmadan dinler. Avutmaya çalışır çoğu zaman.
İçimdeki hislerin tercümanı olur bazende. Aklıma gelip söyleyemediklerim onun ağzından dökülür.
Bazende odun olur,kızdırır.Çok sürmez bi espri yapar,güldürür.
Şarkı söyler bana,sonra yan odadaki annesini arayıp çay ister. Saatlerce güleriz.
Ve ben hiç kimseye anlatamadıklarımı ona anlatırım. Yargılamaz beni. Asla küçümsemez. Sanırım kusurlarımla beni kabullenen ya da kabullendiğini sandığım tek kişi o.
Birbirimizi görmeden ölmemek istiyoruz,olmadı cehenneme...
Yaklaşık sekiz ay oluyor onu kazanalı.Bir ömür kaybetmemek üzere,seviyorum onu.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kezban Kızlar İçin 400 Özlü Söz

son sigarama kadar...

Kalbinden öpüyorum sevgiliim