Bitti bizim hikayemiz,anne!


Hastanenin kapısındaydım.Güneşin ilk ışıkları vuruyordu yüzüme.Küçük adımlarla içeri girdim.Kalabalıktı.Telaşlı gözler bakıyordu yüzüme.Hiç tanımadığım insanların yüzünde korkuyu görüyordum.İnsanların acısını hissediyordum sanki.
Yavaş yavai merdivenleri çıktım.Koridorun sonundaki sandalyede babamı gördüm.Uyuya kalmış. Uyandırmadım,belliydi akşamdan uykusuz.Gözleri mosmordu ve o korkuyu gördüm babamın yüzünde.Niyeyse canımın yanması umrumda değildi.İlgilenmez tavırlarım varmış gibi davranıyordum.
Babam seslendi o sıra.
-''Aneni görmek ister misin?''
Hayır demek geliyordu içimden.Nasıl dayanırdım onu öyle görmeye.O acı çekerken nasıl bakardım ben öylece.
(312 numaralı odasının kapısı aralanır ve tek başına içeri girer)

Ruhsuz bir beden gibi yatıyordu annem. Sadece iki üç makine sayesinde o odada durabiliyor ve biz hiç bir şey yapamıyorduk. Beni duymadığını düşünerek ;
-''Seni hiç affetmiycem.Beni böyle bıraktın,sen çok kötü birisin,nefretimsin.'' dedim.
Hıçkırıklara boğuluyordum.Daha fazla duramadım,ağaya kalktım.O sıra dıııııt dıttt diye uzun sesler gelmeye başladı.Annemm dedim.
Ölüyordu annem,kaybediyordum onu.İçeri doktorlar hemşireler korşturmaya başladılar. Ben öyle kalmıştım. Sanki dünya dönmeyi bırakmıştı o an.
Müdahele yapıyorlardı.Babam dışarda kalmıştı içeri almadılar.Bense içeride kalmıştım. Annemin son can çekişmlerini izliyordum. Herkes telaşlıydı.Doktor,hadi son kez son kez deneyelim daha çok genç diye yakınıyordu.İşte o an herşey bitmişti.
Elim ayağım titriyordu.Ağlama sesimi duyarda uyanır annem sarılır bana diye hayal ediyordum.Hemşireler beni dışarı çıkarttılar.Babam yerde oturuyordu.
''Kalk annemi al ordah kalk baba nolursun. Evimize gidelim,bu sefer mızmızlık yapmiycam nolursun baba'' diye haykırdım. Babam ağlıyordu.Evet babam sesiyle ağlıyordu.Ve ben ilk defa babamı böylesine ağlarken görüyordum.
Yıkılmıştık. Kendimi yerden yere atıyordum,ağlayıp bağrıyordum. Ama annemden haber yoktu.
(Kapı açılır ve içeride doktor çıkar)
''Biz elimizden geleni yaptık başınız sağolsun''
Bitmişti herşey. Bizim hikayemizde burda son bulmuştu.Paramparçaydık. Annem içeride başının üstüne çekilen beyazların içindeydi artık,bizden çok uzakta.
Babam,hayat arkadaşını kaybetmişti.Oturuyordu donup kalmışçasına.
Ben ? Bana ne olmuştu ? Neyimi kaybetmiştim ? Hnagi birini sayacaktım ? Annemi,sırdaşımı,dostumu,dokuz ay karnında taşıyanı,herşeyimi kaybetmiştim. Yerden yere atıyordum kendimi ama gelmiyordu annem yanıma. Tutup elimden avutmuuyordu.Anladım ki,gerçekten bitmişti bizim hikayemiz yarım falan kalmamıştı bitmişti.

Yorumlar

Yorum Gönder

Teşekkürler.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kezban Kızlar İçin 400 Özlü Söz

EY KEZBAN !!!  1. evlat olsan sevilmezsin 2. yolda görsem yolumu değiştiririm 3. hıyar olsan cacığa doğranmazsın 4. anne baba akraba mı? 5. yok 6. kayık 7.geçmiş olsun kardeş acil şifalar 8.b*k atsan yapışmaz 9.eşek mi tepti demiştin? 10.kabaetime kaş göz çizsem daha yakışıklı/güzel olur 11.tecavüzcü coşkun görse hayata küser 12.tipim değilsin 13.senin yerinde olsam ateist olurdum 14.kaldırın su enkazı 15.bilim kurgu filmlerinde makyajsız oynarsın 16.o vahim kaza ne zaman gerçekleşti? 17.ölsen hoca arkandan fatiha okumaz 18.ölsen toprak kabul etmez 19.üzülme dostum tıp çok gelişti 1-2 ameliyatla düzelirsin 20.mevlana görse gelme der 21.denize düşsen batmazsın 22.yüzünü gören at 40 yıl arpa yemez. hayvana yazıktır.. 23.boşuna yaşayıpda oksijen tüketme değmezsin 24.i̇ntihar et 25.maden suyu şişesine otur ve ölmeyi bekle 26.anan seni doğuracağına dereye bir taş atsaymış 27.300 spartalıda doğsan, doğduğun gibi uçurumdan atarlardı 28.anan seni doğurmamış kusmuş 29.i̇ç güzelliğin bile seni
Devamı

son sigarama kadar...

Evet şimdi yaktım sigaramı başlıyorum yazmaya Nasıl başlasam bu sefer bilmiyorum nereden başlasam en başından mı yoksa her şeyin sarpa sardığı zamanlardan mı başlasam ekrana bakıyorum okuyorum yazdıklarımı suratımda ufaktan bi yorgunluk uykusuzluk ve birazda korku. Evet korku ne korkusu bu biliyor musunuz her şey daha kötü olabilir mi korkusu çoğu kişi bilmez bu korkunun ne demek olduğunu. Ah sigarayı içmeyi unuttum bi fırt daha... Açtım arkadan ümraniyedeki cumali efrahtan bugün neyi anlatayım şarkısını. Şarkıda da olduğu gibi bugün neyi anlatayım uzun zamandır anlatmıyorum hiçbir şeyi anlatacak şeylerim yoktu şu bi kaç aydır... bi fırt daha.. sigarayı rüzgar içiyor evet esiyor olum burası aq perdesi kafama çarpıyor arkadan sinirimi bozuyor bende perdeyi açıp öyle takılıyom .. bi fırt daha.. şu ana kadar hiçbir şey anlatmadım evet boş konuşuyorum ama bunları yazarken kafamdan o kadar çok olay geçiyor ki tahmin etmesi zor ben bile ne düşüneceğimi bilmiyorum özlediğim insanları mı düş
Devamı

Kalbinden öpüyorum sevgiliim

Tam da bu saatlerde üzerine bir yalnızlık hissi çöküveriyor. Yaklaşık altı aydır hayatında olan birini düşünmekten fazlasıyla yoruluyorsun. Fotoğraflarına bakıyorsun, her ayrıntısını aklında tutmaya çalışıyorsun. Yazdıklarını okuyorsun, bazıları eğlenceli, bazıları umut dolu,bazıları fazlasıyla aşık yazılar. Gülümsüyorsun ama içten değil,donuk, siyah bir gülümseme. Gökyüzüne bakıyorsun. Uzun süred ir tek avuntun; gökyüzü. ”Biz aynı gökyüzünü paylaşıyoruz, düşünsene.” diyorsun çevrendekilere, ama çoğu senin gerçekten ne hissettiğini anlamıyor. Klavyeye düşen gözyaşlarını görmüyorlar mesela, ya da o uyurken göğüs kafesini nasıl gözlemlediğini. Ayrıntılarını ezberlemeye çalıştığını bilmiyorlar ya da adını duyduğunda kalbinin nasıl acıdığını. Onlara göre saçma sapan bir ilişki işte, mesafelerle hiçbir şeyin yaşanmayacağını düşünüyorlar. Doğru,yaşanmıyor. Bir kere bile gözlerine bakamadığın birini özlemek,sürekli ”Beni düşünüyor mu yoksa unutuyor mu?” diye düşünmek yoruyor. B
Devamı